Customer Reviews

ความรู้สึกดี...ที่เรียกว่ารัก ชุดพิเศษ ณ สุดปลายรัก เขียนโดย โสรยา
ตอนอ่านคำโปรยด้านหลังกับคำนำบอกเลยว่าถูกใจพล็อตม้ากก ><
เกี่ยวกับแฟนเก่ากลับมารักกันได้เพราะหลานของตัวเอง (ลูกของน้องชายพระเอก กับน้องสาวนางเอก)
แต่พออ่านไปบทนึง รู้สึกไม่ใช่เลยอ่ะ คนละเรื่องกับที่จินตนาการไว้เลย
วางเป็นอาทิตย์ถึงมาอ่านต่อ แต่พออ่านเข้าบทที่ 3-4 เท่านั้นแหละ วางไม่ลงเลยย
คือเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเมืองของสหรัฐฯ แทบทั้งเรื่อง 55
อ่านแล้วมึนบ้าง งงบ้าง บอกตามตรงว่าไม่ค่อยใช่แนวเท่าไหร่
แต่น่าติดตาม คือเรื่องมีปมอยู่ตลอด จนถึงตอนจบเรื่อง ถึงจะไม่แก้ปมแต่ปล่อยให้คิดเอาเองก็ตาม T^T
(ไม่ใช่ว่าลืมแก้ปมนะ แต่เหมือนตั้งใจให้เอาไปคิดต่อเอง เพราะเป็นเรื่องปกติในเรื่องความปลอดภัยของพวกนักการเมืองไรงี้)
พระเอกเป็นนักการเมือง เป็น ส.ส. ของรัฐเลย ส่วนนางเอกเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยเป็นคนไทยที่โคตรจน!
แม่มีร้านอาหารเล็กๆ อยู่กับน้องสาว น้องชาย (ตัวนางอยู่อีกเมืองนึง) แต่โคตรจนจริงๆ นะ T^T
อ่านแล้วแอบขัดใจนิดนึง เรียนจบด๊อกเตอร์ เป็นถึงอาจารย์แต่ที่บ้านลำบากกันมาก โดยที่นางแทบไม่รู้เรื่องอะไรเลย
แล้วก็เอามาเป็นปมด้อยตัวเอง คิดนั่น คิดนี่ ทั้งที่พระเอกรักมากมาย
พระเอกแบบน่ารักอบอุ่น ทุกช็อต ทุกตอน หมั่นไส้นางเอกสุดๆ หล่อนเล่นตัวเพื่อใคร!!!!
ในเรื่องรู้สึกสะเทือนใจตอนภรรยาพระเอกตายมาก คือนางเป็นคนดีเว่อร์ แต่ตายแบบโคตรน่าสงสาร
(พระเอกแต่งงานแบบมีเหตุผล แต่ไม่น้ำเน่านะ ไปตามอ่านกันเหอะ ><)
ตอนจบก็แต่งงานแฮปปี้ เอนดิ้ง พ่อแม่พระเอกก็ไม่ได้ขัดขวาง คือนางเอกมโนไปคนเดียวแต่แรกจนจบว่าที่บ้านพระเอกจะไม่ยอมรับ -_-
อ่านแล้วขัดแย้งในตัวเอง ไม่รู้ชอบหรือไม่ชอบ แต่อ่านจบรวดเดียวก็ถือว่าโอเคอยู่นะ 55
แต่ที่ขัดใจสุดคือเรื่องหลาน รู้สึกแทบไม่มีส่วนให้ลึกซึ้งผูกพันคนทั้งคู่เลย เป็นเหมือนสิ่งของอ่ะ
นิ่งๆ ไม่ร้อง ไม่งอแง แทบไม่มีบทเลย ตัวประกอบสุดๆ ไม่ค่อยอินว่ากลับมารักกันเพราะหลานอ่ะ
เหตุผลมันชัดเจนว่าเพราะพระเอกรักมาตลอด แล้วนางเอกก็เพิ่งรู้ตัวว่าทิฐิแรงแค่นี้เอง

ความรู้สึกดี...ที่เรียกว่ารัก ชุดพิเศษ ณ สุดปลายรัก เขียนโดย โสรยา
ตอนอ่านคำโปรยด้านหลังกับคำนำบอกเลยว่าถูกใจพล็อตม้ากก ><
เกี่ยวกับแฟนเก่ากลับมารักกันได้เพราะหลานของตัวเอง (ลูกของน้องชายพระเอก กับน้องสาวนางเอก)
แต่พออ่านไปบทนึง รู้สึกไม่ใช่เลยอ่ะ คนละเรื่องกับที่จินตนาการไว้เลย
วางเป็นอาทิตย์ถึงมาอ่านต่อ แต่พออ่านเข้าบทที่ 3-4 เท่านั้นแหละ วางไม่ลงเลยย
คือเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเมืองของสหรัฐฯ แทบทั้งเรื่อง 55
อ่านแล้วมึนบ้าง งงบ้าง บอกตามตรงว่าไม่ค่อยใช่แนวเท่าไหร่
แต่น่าติดตาม คือเรื่องมีปมอยู่ตลอด จนถึงตอนจบเรื่อง ถึงจะไม่แก้ปมแต่ปล่อยให้คิดเอาเองก็ตาม T^T
(ไม่ใช่ว่าลืมแก้ปมนะ แต่เหมือนตั้งใจให้เอาไปคิดต่อเอง เพราะเป็นเรื่องปกติในเรื่องความปลอดภัยของพวกนักการเมืองไรงี้)
พระเอกเป็นนักการเมือง เป็น ส.ส. ของรัฐเลย ส่วนนางเอกเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยเป็นคนไทยที่โคตรจน!
แม่มีร้านอาหารเล็กๆ อยู่กับน้องสาว น้องชาย (ตัวนางอยู่อีกเมืองนึง) แต่โคตรจนจริงๆ นะ T^T
อ่านแล้วแอบขัดใจนิดนึง เรียนจบด๊อกเตอร์ เป็นถึงอาจารย์แต่ที่บ้านลำบากกันมาก โดยที่นางแทบไม่รู้เรื่องอะไรเลย
แล้วก็เอามาเป็นปมด้อยตัวเอง คิดนั่น คิดนี่ ทั้งที่พระเอกรักมากมาย
พระเอกแบบน่ารักอบอุ่น ทุกช็อต ทุกตอน หมั่นไส้นางเอกสุดๆ หล่อนเล่นตัวเพื่อใคร!!!!
ในเรื่องรู้สึกสะเทือนใจตอนภรรยาพระเอกตายมาก คือนางเป็นคนดีเว่อร์ แต่ตายแบบโคตรน่าสงสาร
(พระเอกแต่งงานแบบมีเหตุผล แต่ไม่น้ำเน่านะ ไปตามอ่านกันเหอะ ><)
ตอนจบก็แต่งงานแฮปปี้ เอนดิ้ง พ่อแม่พระเอกก็ไม่ได้ขัดขวาง คือนางเอกมโนไปคนเดียวแต่แรกจนจบว่าที่บ้านพระเอกจะไม่ยอมรับ -_-
อ่านแล้วขัดแย้งในตัวเอง ไม่รู้ชอบหรือไม่ชอบ แต่อ่านจบรวดเดียวก็ถือว่าโอเคอยู่นะ 55
แต่ที่ขัดใจสุดคือเรื่องหลาน รู้สึกแทบไม่มีส่วนให้ลึกซึ้งผูกพันคนทั้งคู่เลย เป็นเหมือนสิ่งของอ่ะ
นิ่งๆ ไม่ร้อง ไม่งอแง แทบไม่มีบทเลย ตัวประกอบสุดๆ ไม่ค่อยอินว่ากลับมารักกันเพราะหลานอ่ะ
เหตุผลมันชัดเจนว่าเพราะพระเอกรักมาตลอด แล้วนางเอกก็เพิ่งรู้ตัวว่าทิฐิแรงแค่นี้เอง

ร้องไห้เถอะที่รัก เขียนโดย หลีเชียน (Singing' in the rain แปล)
เป็นเรื่องราวของ 'โจลี่' เด็กน้อยขี้แยที่แสนน่ารำคาญ จนพระเอกที่โคตรจะขี้รำคาญหลอกว่าถ้าไม่ร้องไห้ เรื่องดีๆ จะเกิดขึ้น
แล้วก็ให้ลูกกวาดมาปลอบใจ (จากตอนเด็กยันโตนางเอกก็เชื่อแบบนั้นมาตลอด)
โจลี่จะมีลูกกวาดประจำตัวที่เหมือนเป็นยากดอาการอยากร้องไห้ คือเวลาจะร้องไห้กินลูกอมจะเข้มแข็ง จะไม่ร้องออกมา
อ่านแล้วทึ่งกับความอดทนของนางเอกมาก คือไม่ร้องแม้กระทั่งตอนพ่อเสีย พยายามนึกถึงเรื่องดีๆ
มันสอนให้เรามองโลกในแง่บวกด้วย ในเรื่องเลวร้ายมีเรื่องดีซ่อนอยู่ แล้วแต่มุมที่เรามอง
ในเรื่องพระเอกทำนางเอกเสียใจตลอดด!แต่นางเอกเป็นพวกใส่ใจรายละเอียด ห่วงคนรอบข้าง
จนคู่ค้าของพระเอกอยากได้ไปเป็นหลานสะใภ้ พระเอกถึงรู้ตัวว่าหึง
ตามชื่อเรื่องคือ 'ร้องไห้เถอะที่รัก' ไม่ใช่เป็นการร้องขอให้เสียใจอ่ะ
เป็นอารมณ์อยากให้ระบายออก ร้องบ้างเถอะนะไรงี้
ยิ่งพออ่านก็เข้าใจ้เลย มันเก็บกดจริงๆ อินมากกเวลาที่นางเอกห้ามไม่ให้ตัวเองร้องไห้
ตอนแรกๆ เหมือนพระเอกชื่นชมว่าเข้มแข็งมากก แต่พอรู้เนื่องลูกกวาดก็พยายามให้โจลี่เลิกเก็บกด ให้ร้องไห้ออกมา
จนนางมาร้องคือยายลื่นล้มแล้วพระเอกยึดลูกกวาด
ได้เสียน้ำตาซะที♡
คือสงสารนางเอกมากที่ไม่อยากร้อง สงสารพระเอกด้วยที่ต้องมาเห็นน้ำตาของคนรัก
ทำให้รู้เลยว่าไม่ร้องไห้ก็ไม่ได้แปลว่าเข้มแข็งเสมอไป T^T
สุดท้ายตอนจบที่คู่นี้มีลูก สอนลูกได้น่ารักมากๆ
คนนึงดุ คนนึงใจดี คนนึงตึง อีกคนยืดหยุ่นน คือความต่างทำให้อะไรๆ สมดุล
ลงตัวสุดๆ
เรื่องนี้อ่านได้เรื่อยๆ ชอบการดำเนินเรื่องเป็นขั้นๆ
มีเหตุผลและความสอดคล้องของเรื่องในทุกตอน
ในเรื่องไม่มีตัวร้าย ตัวอิจฉานะ แต่เพราะนิสัยนางเอก ทำให้รู้สึกว่านั่นคือตัวร้าย
แต่แอบหักคะแนนเพราะหมั่นไส้พระเอกนะ 55
ถึงตอนหลังจะน่ารัก แต่ก็ทำร้ายนางเอกไปเยอะเกิ้นนน (ถึงจะรู้ตัวบ้าง ไม่รู้ตัวบ้างก็เถอะนะ)
แต่รวมๆ ก็แนะนำแหละ อ่านเถอะ... แล้วคุณจะตกหลุมรักโจลี่ ><~♥

ร้องไห้เถอะที่รัก เขียนโดย หลีเชียน (Singing' in the rain แปล)
เป็นเรื่องราวของ 'โจลี่' เด็กน้อยขี้แยที่แสนน่ารำคาญ จนพระเอกที่โคตรจะขี้รำคาญหลอกว่าถ้าไม่ร้องไห้ เรื่องดีๆ จะเกิดขึ้น
แล้วก็ให้ลูกกวาดมาปลอบใจ (จากตอนเด็กยันโตนางเอกก็เชื่อแบบนั้นมาตลอด)
โจลี่จะมีลูกกวาดประจำตัวที่เหมือนเป็นยากดอาการอยากร้องไห้ คือเวลาจะร้องไห้กินลูกอมจะเข้มแข็ง จะไม่ร้องออกมา
อ่านแล้วทึ่งกับความอดทนของนางเอกมาก คือไม่ร้องแม้กระทั่งตอนพ่อเสีย พยายามนึกถึงเรื่องดีๆ
มันสอนให้เรามองโลกในแง่บวกด้วย ในเรื่องเลวร้ายมีเรื่องดีซ่อนอยู่ แล้วแต่มุมที่เรามอง
ในเรื่องพระเอกทำนางเอกเสียใจตลอดด!แต่นางเอกเป็นพวกใส่ใจรายละเอียด ห่วงคนรอบข้าง
จนคู่ค้าของพระเอกอยากได้ไปเป็นหลานสะใภ้ พระเอกถึงรู้ตัวว่าหึง
ตามชื่อเรื่องคือ 'ร้องไห้เถอะที่รัก' ไม่ใช่เป็นการร้องขอให้เสียใจอ่ะ
เป็นอารมณ์อยากให้ระบายออก ร้องบ้างเถอะนะไรงี้
ยิ่งพออ่านก็เข้าใจ้เลย มันเก็บกดจริงๆ อินมากกเวลาที่นางเอกห้ามไม่ให้ตัวเองร้องไห้
ตอนแรกๆ เหมือนพระเอกชื่นชมว่าเข้มแข็งมากก แต่พอรู้เนื่องลูกกวาดก็พยายามให้โจลี่เลิกเก็บกด ให้ร้องไห้ออกมา
จนนางมาร้องคือยายลื่นล้มแล้วพระเอกยึดลูกกวาด
ได้เสียน้ำตาซะที♡
คือสงสารนางเอกมากที่ไม่อยากร้อง สงสารพระเอกด้วยที่ต้องมาเห็นน้ำตาของคนรัก
ทำให้รู้เลยว่าไม่ร้องไห้ก็ไม่ได้แปลว่าเข้มแข็งเสมอไป T^T
สุดท้ายตอนจบที่คู่นี้มีลูก สอนลูกได้น่ารักมากๆ
คนนึงดุ คนนึงใจดี คนนึงตึง อีกคนยืดหยุ่นน คือความต่างทำให้อะไรๆ สมดุล
ลงตัวสุดๆ
เรื่องนี้อ่านได้เรื่อยๆ ชอบการดำเนินเรื่องเป็นขั้นๆ
มีเหตุผลและความสอดคล้องของเรื่องในทุกตอน
ในเรื่องไม่มีตัวร้าย ตัวอิจฉานะ แต่เพราะนิสัยนางเอก ทำให้รู้สึกว่านั่นคือตัวร้าย
แต่แอบหักคะแนนเพราะหมั่นไส้พระเอกนะ 55
ถึงตอนหลังจะน่ารัก แต่ก็ทำร้ายนางเอกไปเยอะเกิ้นนน (ถึงจะรู้ตัวบ้าง ไม่รู้ตัวบ้างก็เถอะนะ)
แต่รวมๆ ก็แนะนำแหละ อ่านเถอะ... แล้วคุณจะตกหลุมรักโจลี่ ><~♥

Maybe You เกมรักลับ บอกใจว่าอาจใช่เธอ เขียนโดย Mina
เกริ่นก่อนว่าอ่านนิยายเรื่องนี้ นึกถึงเพลง ‘พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้พาพบกันทันใด’ อะไรแนวๆ นั้นเลย
เป็นนิยายที่แบบ...พรหมลิขิตเว่อร์ พล็อตโดยรวมค่อนข้างตลาด ไม่ค่อยดึงดูด
แต่อ่านเพราะเป็นตัวละครต่อเนื่องมาจากเรื่องแรกของ Mina (It’s You เจ้าของหัวใจ ยังไงก็ใช่เธอ)
เนื้อเรื่องอ่านง่ายไม่ซับซ้อน เดาทางค่อนข้างง่าย คือเอาตอนจบมาเป็นบทนำก็พอเข้าใจแนวทางเรื่องเลย
มีปมที่น่าสนใจคือเรื่อง ‘เกมลับ’ ที่ตัวเอกของเรื่องเล่นกัน
แต่กติกาเกมก็มึนๆ ไม่ค่อยชัดเจนว่าเรื่องไหนบอกแล้วได้คะแนน อะไรคือความลับที่อยากรู้ไรงี้
ก็แอบมีฉากซึ้งๆ ให้เศร้าอยู่บ้างตรงที่เพื่อนของพระเอกมาชอบนางเอก
แล้วพี่แกก็ดันหลีกทางให้เพื่อน แถมยังสนับสนุนอีกต่างหาก ทั้งๆ ที่ตอนแรกก่อนที่เพื่อนจะจริงจังลึกซึ้ง
ถ้าบอกเพื่อนไปเพื่อนก็คงหลีกทางให้ เพราะตอนหลังเพื่อนดันมาเฉลยว่ารู้มาตลอด
แต่ก็นั่นแหละ พระเอกก็คือพระเอก ต้องเสียสละไปตามบท 55
แล้วพอจบเรื่องเพื่อน กว่าจะได้เจอกัน ได้รักกันอีกที ด้วยเงื่อนไขเจอกัน 3 ครั้ง ก็ใช้เวลายาวนาน
(เหมือนจะซึ้งแต่แอบขัดใจอ่ะ นานเกิน 55)
แต่ก็ทำให้เห็นว่าตัวละครมีความสมจริง ทางด้านความรู้สึกที่เกิดขึ้น
ว่าแบบตัวเพื่อนพระเอกไม่ถูกทำร้ายมากเกินไป เหตุการณ์ต่างๆ เชื่อมโยงเป็นลำดับขั้น สมเหตุ สมผล
สรุปก็เป็นนิยายรักกุ๊กกิ๊กที่อ่านได้เรื่อยๆ สำนวนการเขียนลื่นไหลไม่สะดุด ถ้าใครชอบแนวหวานๆ ก็เหมาะเลยกับเรื่องนี้
ซึ่งนิยายของ mina ส่วนมากก็จะเป็นแนวๆ นี้อยู่แล้ว ก็แล้วแต่คนชอบเนอะ 

Maybe You เกมรักลับ บอกใจว่าอาจใช่เธอ เขียนโดย Mina
เกริ่นก่อนว่าอ่านนิยายเรื่องนี้ นึกถึงเพลง ‘พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้พาพบกันทันใด’ อะไรแนวๆ นั้นเลย
เป็นนิยายที่แบบ...พรหมลิขิตเว่อร์ พล็อตโดยรวมค่อนข้างตลาด ไม่ค่อยดึงดูด
แต่อ่านเพราะเป็นตัวละครต่อเนื่องมาจากเรื่องแรกของ Mina (It’s You เจ้าของหัวใจ ยังไงก็ใช่เธอ)
เนื้อเรื่องอ่านง่ายไม่ซับซ้อน เดาทางค่อนข้างง่าย คือเอาตอนจบมาเป็นบทนำก็พอเข้าใจแนวทางเรื่องเลย
มีปมที่น่าสนใจคือเรื่อง ‘เกมลับ’ ที่ตัวเอกของเรื่องเล่นกัน
แต่กติกาเกมก็มึนๆ ไม่ค่อยชัดเจนว่าเรื่องไหนบอกแล้วได้คะแนน อะไรคือความลับที่อยากรู้ไรงี้
ก็แอบมีฉากซึ้งๆ ให้เศร้าอยู่บ้างตรงที่เพื่อนของพระเอกมาชอบนางเอก
แล้วพี่แกก็ดันหลีกทางให้เพื่อน แถมยังสนับสนุนอีกต่างหาก ทั้งๆ ที่ตอนแรกก่อนที่เพื่อนจะจริงจังลึกซึ้ง
ถ้าบอกเพื่อนไปเพื่อนก็คงหลีกทางให้ เพราะตอนหลังเพื่อนดันมาเฉลยว่ารู้มาตลอด
แต่ก็นั่นแหละ พระเอกก็คือพระเอก ต้องเสียสละไปตามบท 55
แล้วพอจบเรื่องเพื่อน กว่าจะได้เจอกัน ได้รักกันอีกที ด้วยเงื่อนไขเจอกัน 3 ครั้ง ก็ใช้เวลายาวนาน
(เหมือนจะซึ้งแต่แอบขัดใจอ่ะ นานเกิน 55)
แต่ก็ทำให้เห็นว่าตัวละครมีความสมจริง ทางด้านความรู้สึกที่เกิดขึ้น
ว่าแบบตัวเพื่อนพระเอกไม่ถูกทำร้ายมากเกินไป เหตุการณ์ต่างๆ เชื่อมโยงเป็นลำดับขั้น สมเหตุ สมผล
สรุปก็เป็นนิยายรักกุ๊กกิ๊กที่อ่านได้เรื่อยๆ สำนวนการเขียนลื่นไหลไม่สะดุด ถ้าใครชอบแนวหวานๆ ก็เหมาะเลยกับเรื่องนี้
ซึ่งนิยายของ mina ส่วนมากก็จะเป็นแนวๆ นี้อยู่แล้ว ก็แล้วแต่คนชอบเนอะ 

ทดลองรักพนันใจ เขียนโดย ตารกา
เริ่มเรื่องมาแบบมึนๆ คือมีเพื่อนมาท้าพนันให้จีบพระเอกแข่งกัน
แต่กลายเป็นว่าพระเอกชอบนางเอกอยู่แล้วเลยขอนางเป็นแฟนเลย
(ตามชื่อเรื่องว่าทดลองรักพนันใจ ก็ไม่ค่อยมีเรื่องพนันกันเท่าไหร่นะ 55)
แต่นางเล่นตัวสุดๆ สวยก็ไม่มากได้พระเอกหล่อมากเล่นตัวทำไม ><
นางเอกงอนไม่มีเหตุผลพระเอกตามง้อตลอด จนบางทีแอบรำคาญ อยากให้พระเอกทิ้งๆ ไปซะหมดเรื่อง 55
เป็นนิยายที่อ่านได้แบบเรื่อยๆ อมยิ้มกับความน่ารักของพระเอก และความงี่เง่าของนางเอก
นิยายมาสนุกลุ้นเอาตรงท้ายเรื่องที่เป็นเรื่องของพี่ชายทั้ง 2 คนของนางเอก
พี่ชายคนกลาง...
เป็นยากูซ่าหน้าหล่อที่ออกจะโหด แต่โคตรขี้หึง บอกเลยว่าคู่นี้แซ่บมาก! นางเอกของตอนนี้เด็กๆ ใสๆ แต่ร้ายสุดๆ
เป็นคุณหนูเอาแต่ใจ แต่โดนยากูซ่าปราบซะอยู่หมัดเลย >< ชอบคู่นี้มาก ปะทะกันแล้วมีเลิฟซีนตลอดๆ
พี่ชายคนโต...
เป็นด๊อกเตอร์จบนอก ออกจะขรึมๆ ปฏิเสธคนไม่เป็น ทำให้น้องสาวต้องคอยเป็นไม้กันหมาให้ แต่ก็ได้คู่กับเพื่อนนางเอกเนี่ยแหละ คู่นี้แอบหวานปนฮาเพราะนางเอกของตอนเป็นคน 2 บุคลิก คืออ่อนแอปวกเปียกแบบต้องดูแลตลอดเวลา
แต่พอโดนกดดันอะไรมากๆ เข้าก็จะเหมือนระเบิดตัวเอง กลายเป็นสาวเปรี้ยว มั่นใจในตัวเองเว่อร์!
มีฉากนึงที่นางไปเรียนต่อที่อังกฤษ พระเอกของนางตามไปเซอร์ไพรส์ แล้วบังเอิญเจอตอนกำลังโดนผู้หญิงปล้ำ นางก็โมโหไล่ผู้หญิงไป แล้วจะปล้ำพระเอกด้วยเลย 5555
รวมๆ เป็นนิยายที่ไม่ค่อยมีอุปสรรค์เท่าไหร่ ตัวร้ายในเรื่องอยู่ๆ ก็เลิกร้ายได้แค่เพราะว่า ‘ถึงฉากพระ-นางต้องรักกันแล้วนะ’
หมดประโยชน์ ต้องกลายเป็นคนดีเฉยเลย คือไม่ค่อยสมเหตุสมผลแต่ก็อ่านได้เรื่อยๆ สนุกพอประมาณค่ะ

ทดลองรักพนันใจ เขียนโดย ตารกา
เริ่มเรื่องมาแบบมึนๆ คือมีเพื่อนมาท้าพนันให้จีบพระเอกแข่งกัน
แต่กลายเป็นว่าพระเอกชอบนางเอกอยู่แล้วเลยขอนางเป็นแฟนเลย
(ตามชื่อเรื่องว่าทดลองรักพนันใจ ก็ไม่ค่อยมีเรื่องพนันกันเท่าไหร่นะ 55)
แต่นางเล่นตัวสุดๆ สวยก็ไม่มากได้พระเอกหล่อมากเล่นตัวทำไม ><
นางเอกงอนไม่มีเหตุผลพระเอกตามง้อตลอด จนบางทีแอบรำคาญ อยากให้พระเอกทิ้งๆ ไปซะหมดเรื่อง 55
เป็นนิยายที่อ่านได้แบบเรื่อยๆ อมยิ้มกับความน่ารักของพระเอก และความงี่เง่าของนางเอก
นิยายมาสนุกลุ้นเอาตรงท้ายเรื่องที่เป็นเรื่องของพี่ชายทั้ง 2 คนของนางเอก
พี่ชายคนกลาง...
เป็นยากูซ่าหน้าหล่อที่ออกจะโหด แต่โคตรขี้หึง บอกเลยว่าคู่นี้แซ่บมาก! นางเอกของตอนนี้เด็กๆ ใสๆ แต่ร้ายสุดๆ
เป็นคุณหนูเอาแต่ใจ แต่โดนยากูซ่าปราบซะอยู่หมัดเลย >< ชอบคู่นี้มาก ปะทะกันแล้วมีเลิฟซีนตลอดๆ
พี่ชายคนโต...
เป็นด๊อกเตอร์จบนอก ออกจะขรึมๆ ปฏิเสธคนไม่เป็น ทำให้น้องสาวต้องคอยเป็นไม้กันหมาให้ แต่ก็ได้คู่กับเพื่อนนางเอกเนี่ยแหละ คู่นี้แอบหวานปนฮาเพราะนางเอกของตอนเป็นคน 2 บุคลิก คืออ่อนแอปวกเปียกแบบต้องดูแลตลอดเวลา
แต่พอโดนกดดันอะไรมากๆ เข้าก็จะเหมือนระเบิดตัวเอง กลายเป็นสาวเปรี้ยว มั่นใจในตัวเองเว่อร์!
มีฉากนึงที่นางไปเรียนต่อที่อังกฤษ พระเอกของนางตามไปเซอร์ไพรส์ แล้วบังเอิญเจอตอนกำลังโดนผู้หญิงปล้ำ นางก็โมโหไล่ผู้หญิงไป แล้วจะปล้ำพระเอกด้วยเลย 5555
รวมๆ เป็นนิยายที่ไม่ค่อยมีอุปสรรค์เท่าไหร่ ตัวร้ายในเรื่องอยู่ๆ ก็เลิกร้ายได้แค่เพราะว่า ‘ถึงฉากพระ-นางต้องรักกันแล้วนะ’
หมดประโยชน์ ต้องกลายเป็นคนดีเฉยเลย คือไม่ค่อยสมเหตุสมผลแต่ก็อ่านได้เรื่อยๆ สนุกพอประมาณค่ะ

รักครั้งใหม่กับหัวใจดวงเดิม เขียนโดย นภชล
เป็นนิยายเกี่ยวกับรักสามเศร้าา เรา 3 คน ที่ไม่สามารถเดาทิศทางเรื่องได้เลยว่านางเอกจะเลือกใคร
แต่รู้สึกขัดใจเพราะนางเอกไม่ได้เลือกคนที่เราเชียร์ 55
อ่านตอนแรกๆ รู้สึกหมั่นไส้นางเอกมาก คือเล่นตัว ใจอ่อนอะไรนักหนากับแฟนเก่า เค้าไม่รักแล้วกลับไปให้เค้าทำร้ายทำไม
พอกลางๆ เรื่องเริ่มรู้สึกแล้วว่าทำไมนางเอกถึงรักมาก ถึงคนใหม่จะดีแสนดีแต่ใจมันอยู่ที่อีกคนน่ะนะ ><
เนื้อเรื่องดราม่าตลอดเรื่อง เวลานางเอกเลือกไปกับใคร อีกคนก็เจ็บปวดจนน่าเห็นใจ
ตอนแรกเราเชียร์คนใหม่นะ แต่รู้สึกฮีจะอ่อนไหว ร้องไห้ง่ายเหลือเกิน แถมยังใช้อำนาจตามใจตัวเองจนน่าโดนปลดจากตำแหน่ง 55 คือปกติชอบผู้ชายลุคเซอร์ ขรึมๆ โลกส่วนตัวสูง แต่ฮีไม่ใช่เลยอ่ะ แต่อาจจะเป็นเพราะนางเอกที่ทำให้นิสัยนั้นเปลี่ยนไปรึเปล่านะ
อีกอย่างคือฮีรักนางเอกมากอย่างไม่มีเหตุผล ยอมทนเจ็บ ยอมเปลี่ยนตัวเอง คือน่าจะมีเหตุการณ์อะไรให้รู้สึกว่ารักมากๆ ไรงี้
มาทางฝั่งแฟนเก่า...
เราสงสารอดีตของฮี และเหตุผลต่างๆ ที่มาบรรยายไว้ท้ายเรื่อง (ตามสูตรนิยายรัก พระรองผู้เสียสละและแสนจะน่าสงสาร T^T) มันทำให้เชื่อได้มากกว่าว่าฮีรักนางเอกจริงๆ ทะนุถนอมมาโดยตลอด
อ่านๆ ไปจะรู้สึกนางเอกโชคดีที่มีแต่คนมารัก แต่จริงๆ เราว่านางโชคร้ายที่โดนคนที่รักทำร้ายซ้ำๆ ซากๆ พอรักคนใหม่ อีคนใหม่ก็ทำร้ายซะงั้น
ในความรู้สึกเราถ้าเทียบความผิดทั้งคู่ เราว่าแฟนเก่าผิดน้อยกว่า แต่ความผิดมันสะสมแล้วไม่เคยคิดจะสะสาง อธิบายอะไรเลย ส่วนคนใหม่ก็เหมือนจะดี แต่หูเบาไปหน่อย แถมยังรู้จักนางเอกไม่ดีพอ เลยแอบหมั่นไส้นิดๆ ที่ฮีได้ใจนางเอกไป
อ่านประโยคสุดท้าย หน้าสุดท้ายแล้วน้ำตาไหลเลย
นี่แหละนะ...ความรัก...
ส่วนตัวชอบนิยายเรื่องนี้นะ อ่านแล้วรู้สึกว่าค่อนข้างเรียล เหมือนจะบอกว่าทุกอย่างอาจจะไม่ได้สวยงามอย่างที่ใจคิดได้ตลอด แถมยังเข้าใจถึงงานเบื้องหลังคร่าวๆ ด้วย (บริษัทที่ตัวเอกทั้งหลายทำงานอยู่)
เรียกว่าได้สาระและอารมณ์ดราม่าไปเต็มๆ

รักครั้งใหม่กับหัวใจดวงเดิม เขียนโดย นภชล
เป็นนิยายเกี่ยวกับรักสามเศร้าา เรา 3 คน ที่ไม่สามารถเดาทิศทางเรื่องได้เลยว่านางเอกจะเลือกใคร
แต่รู้สึกขัดใจเพราะนางเอกไม่ได้เลือกคนที่เราเชียร์ 55
อ่านตอนแรกๆ รู้สึกหมั่นไส้นางเอกมาก คือเล่นตัว ใจอ่อนอะไรนักหนากับแฟนเก่า เค้าไม่รักแล้วกลับไปให้เค้าทำร้ายทำไม
พอกลางๆ เรื่องเริ่มรู้สึกแล้วว่าทำไมนางเอกถึงรักมาก ถึงคนใหม่จะดีแสนดีแต่ใจมันอยู่ที่อีกคนน่ะนะ ><
เนื้อเรื่องดราม่าตลอดเรื่อง เวลานางเอกเลือกไปกับใคร อีกคนก็เจ็บปวดจนน่าเห็นใจ
ตอนแรกเราเชียร์คนใหม่นะ แต่รู้สึกฮีจะอ่อนไหว ร้องไห้ง่ายเหลือเกิน แถมยังใช้อำนาจตามใจตัวเองจนน่าโดนปลดจากตำแหน่ง 55 คือปกติชอบผู้ชายลุคเซอร์ ขรึมๆ โลกส่วนตัวสูง แต่ฮีไม่ใช่เลยอ่ะ แต่อาจจะเป็นเพราะนางเอกที่ทำให้นิสัยนั้นเปลี่ยนไปรึเปล่านะ
อีกอย่างคือฮีรักนางเอกมากอย่างไม่มีเหตุผล ยอมทนเจ็บ ยอมเปลี่ยนตัวเอง คือน่าจะมีเหตุการณ์อะไรให้รู้สึกว่ารักมากๆ ไรงี้
มาทางฝั่งแฟนเก่า...
เราสงสารอดีตของฮี และเหตุผลต่างๆ ที่มาบรรยายไว้ท้ายเรื่อง (ตามสูตรนิยายรัก พระรองผู้เสียสละและแสนจะน่าสงสาร T^T) มันทำให้เชื่อได้มากกว่าว่าฮีรักนางเอกจริงๆ ทะนุถนอมมาโดยตลอด
อ่านๆ ไปจะรู้สึกนางเอกโชคดีที่มีแต่คนมารัก แต่จริงๆ เราว่านางโชคร้ายที่โดนคนที่รักทำร้ายซ้ำๆ ซากๆ พอรักคนใหม่ อีคนใหม่ก็ทำร้ายซะงั้น
ในความรู้สึกเราถ้าเทียบความผิดทั้งคู่ เราว่าแฟนเก่าผิดน้อยกว่า แต่ความผิดมันสะสมแล้วไม่เคยคิดจะสะสาง อธิบายอะไรเลย ส่วนคนใหม่ก็เหมือนจะดี แต่หูเบาไปหน่อย แถมยังรู้จักนางเอกไม่ดีพอ เลยแอบหมั่นไส้นิดๆ ที่ฮีได้ใจนางเอกไป
อ่านประโยคสุดท้าย หน้าสุดท้ายแล้วน้ำตาไหลเลย
นี่แหละนะ...ความรัก...
ส่วนตัวชอบนิยายเรื่องนี้นะ อ่านแล้วรู้สึกว่าค่อนข้างเรียล เหมือนจะบอกว่าทุกอย่างอาจจะไม่ได้สวยงามอย่างที่ใจคิดได้ตลอด แถมยังเข้าใจถึงงานเบื้องหลังคร่าวๆ ด้วย (บริษัทที่ตัวเอกทั้งหลายทำงานอยู่)
เรียกว่าได้สาระและอารมณ์ดราม่าไปเต็มๆ

Warning! อย่าขยับเดี๋ยวแจ้งจับฐานไม่รับรัก ผลงานของเจ้าปลาน้อย จากสำนักพิมพ์แจ่มใส
เป็นเรื่องราวของ แพมมี่ เด็กสาวที่ถูกบังคับให้แต่งงานตั้งแต่อายุ 17 กับ เจฟฟี่ ที่ไต้หวัน
แต่เธอก็หนีมาเพื่อตามหา 'รักแรก' ที่เมืองไทย ซึ่งก็คือ เฮียเป้
พล็อตเรื่องที่ว่าฝังใจกับรักแรกเป็นอะไรที่เบสิค จะน่าเบื่อรึเปล่า แต่ลองมาอ่านเรื่องนี้รับรองว่าเปลี่ยนความคิดค่ะ!
ไม่จำเจอย่างแน่นอน ในเรื่องมีทั้งเศร้า ซึ้ง หวาน กุ๊กกิ๊ก แต่ความฮามาเต็ม ตามแบบฉบับเจ้าปลาน้อยเลย
ด้วยความพยายามของแพมมี่ และนิสัยติงต๊องของเฮียเป้ทำให้นิยายเรื่องนี้น่ารักมากๆ
แต่บางทีก็ติงต๊องจนน่ารำคาญ เพราะบางตอนที่เหมือนจะเป็นไปได้ยาก ตัวละครก็เชื่ออย่างไม่มีเหตุผล
(เหมือนนักเขียนวางคาแรคเตอร์ไว้ให้พระเอกเป็นสายโหดแบบติงต๊องเลยรู้สึกว่าเป็นนิสัยของตัวละครอยู่แล้ว แต่ก็แอบขัดใจ 55)
อ่านไปหมั่นไส้เฮียเป้ไปด้วย แอบรู้สึกว่าแพมมี่ทำเพื่อเฮียเป้มากกก
แพมมี่ทั้งจีบ ตื๊อสาระพัด หาเรื่องมาใกล้ชิดนั่นนี่
หมั่นไส้เฮียเป้สุดๆ ตอนแพมมี่ป่วย กุเรื่องมาหลอกจุ๊บนางเอกตั้ง 2 ครั้ง แต่ก็ยังปฏิเสธว่าไม่ได้คิดอะไร อ้ากก
ถ้าเราเป็นแพมมี่คงตัดใจ พร้อมกับสาปแช่งเฮียเป้ให้ตายๆ ไปซะ คนอะไรใจร้ายขนาดนี้
คือรักก็รักแต่ปากแข็งอะไรนักหนา จนเกือบเสียแพมมี่ไปถึงคิดได้ น่าจะโดนเจฟฟี่อัดให้หนักกว่านี้ (แอบซาดิสม์ 55)
แต่พอเฮียเป้บอกรักออกมาแล้วเหมือนกับกลายเป็นคนละคนเลย น่ารักมากเว่ออร์ แถมขี้หึงมากด้วย!
จากตอนแรกที่หมั่นไส้เฮียเป้ กลายเป็นสงสารเลย เพราะฮีหงอเอามากๆ 55
แล้วตอนแรกแพมมี่แกล้งความจำเสื่อม ที่บ้านเฮียเป้เลยเรียกว่า ตัวเล็ก ไปก่อน
เลยกลายเป็น 'ตัวเล็กของเฮียย' อร้ายยยยย ฟินจิกหมอนน ><

ตอนจบเรื่องแอบสงสารเจฟฟี่ คือรักแพมมี่สุดๆ แต่กลับไม่เคยได้ความรักเลย
แพมมี่คิดแค่เพื่อนจริงๆ แถมสุดท้ายก็ยังยอมทำร้ายคนที่ตัวเองรัก เพื่อปล่อยเธอไป
คือแบบ... พระรองหนังเกาหลีชัดๆ!
ถ้าชอบนิยายที่ไม่เน้นสาระมาก แต่กุ๊กกิ๊กน่าร้ากก ก็แนะนำเลย ให้คะแนนเต็มค่ะ! ^^

Warning! อย่าขยับเดี๋ยวแจ้งจับฐานไม่รับรัก ผลงานของเจ้าปลาน้อย จากสำนักพิมพ์แจ่มใส
เป็นเรื่องราวของ แพมมี่ เด็กสาวที่ถูกบังคับให้แต่งงานตั้งแต่อายุ 17 กับ เจฟฟี่ ที่ไต้หวัน
แต่เธอก็หนีมาเพื่อตามหา 'รักแรก' ที่เมืองไทย ซึ่งก็คือ เฮียเป้
พล็อตเรื่องที่ว่าฝังใจกับรักแรกเป็นอะไรที่เบสิค จะน่าเบื่อรึเปล่า แต่ลองมาอ่านเรื่องนี้รับรองว่าเปลี่ยนความคิดค่ะ!
ไม่จำเจอย่างแน่นอน ในเรื่องมีทั้งเศร้า ซึ้ง หวาน กุ๊กกิ๊ก แต่ความฮามาเต็ม ตามแบบฉบับเจ้าปลาน้อยเลย
ด้วยความพยายามของแพมมี่ และนิสัยติงต๊องของเฮียเป้ทำให้นิยายเรื่องนี้น่ารักมากๆ
แต่บางทีก็ติงต๊องจนน่ารำคาญ เพราะบางตอนที่เหมือนจะเป็นไปได้ยาก ตัวละครก็เชื่ออย่างไม่มีเหตุผล
(เหมือนนักเขียนวางคาแรคเตอร์ไว้ให้พระเอกเป็นสายโหดแบบติงต๊องเลยรู้สึกว่าเป็นนิสัยของตัวละครอยู่แล้ว แต่ก็แอบขัดใจ 55)
อ่านไปหมั่นไส้เฮียเป้ไปด้วย แอบรู้สึกว่าแพมมี่ทำเพื่อเฮียเป้มากกก
แพมมี่ทั้งจีบ ตื๊อสาระพัด หาเรื่องมาใกล้ชิดนั่นนี่
หมั่นไส้เฮียเป้สุดๆ ตอนแพมมี่ป่วย กุเรื่องมาหลอกจุ๊บนางเอกตั้ง 2 ครั้ง แต่ก็ยังปฏิเสธว่าไม่ได้คิดอะไร อ้ากก
ถ้าเราเป็นแพมมี่คงตัดใจ พร้อมกับสาปแช่งเฮียเป้ให้ตายๆ ไปซะ คนอะไรใจร้ายขนาดนี้
คือรักก็รักแต่ปากแข็งอะไรนักหนา จนเกือบเสียแพมมี่ไปถึงคิดได้ น่าจะโดนเจฟฟี่อัดให้หนักกว่านี้ (แอบซาดิสม์ 55)
แต่พอเฮียเป้บอกรักออกมาแล้วเหมือนกับกลายเป็นคนละคนเลย น่ารักมากเว่ออร์ แถมขี้หึงมากด้วย!
จากตอนแรกที่หมั่นไส้เฮียเป้ กลายเป็นสงสารเลย เพราะฮีหงอเอามากๆ 55
แล้วตอนแรกแพมมี่แกล้งความจำเสื่อม ที่บ้านเฮียเป้เลยเรียกว่า ตัวเล็ก ไปก่อน
เลยกลายเป็น 'ตัวเล็กของเฮียย' อร้ายยยยย ฟินจิกหมอนน ><

ตอนจบเรื่องแอบสงสารเจฟฟี่ คือรักแพมมี่สุดๆ แต่กลับไม่เคยได้ความรักเลย
แพมมี่คิดแค่เพื่อนจริงๆ แถมสุดท้ายก็ยังยอมทำร้ายคนที่ตัวเองรัก เพื่อปล่อยเธอไป
คือแบบ... พระรองหนังเกาหลีชัดๆ!
ถ้าชอบนิยายที่ไม่เน้นสาระมาก แต่กุ๊กกิ๊กน่าร้ากก ก็แนะนำเลย ให้คะแนนเต็มค่ะ! ^^